آنچه دالایی لاما می تواند در مورد علی صادقی ذخیره فرهنگیان به شما بیاموزد

آنچه دالایی لاما می تواند در مورد علی صادقی ذخیره فرهنگیان به شما بیاموزد

Blog Article

یارشاطر بر این باور است که حافظ برای تحقیر و شرمساریِ ریاکاران خودپرهیزگار، گروههای اجتماعیِ پست و متروکِ جامعه را در دست میگیرد و آنها را بهعنوان معیارِ تقوا، حتی تا جایگاهِ پیران یا رهبرانِ مقدسِ صوفی بالا میبَرد. او با قلندر در کنارافکندنِ عادات و رسومْ موافق است، اما در این جایگاه متوقف نیست و از قلندر بیش از این انتظار دارد و از او میخواهد که با جامعه باشد و بر مردمانْ مهربانی کند و با مدعیانِ دروغینِ دینداری و تصوف و اهلِ مَسند و ریا، ستیز و عناد. او کتاب ارزشمند جستجو در راه ها و روش های تربیت را بر اساس تجربه های مدرسه فرهاد نوشت. در نسخهای از مقدمهٔ جامع دیوان، سال درگذشت حافظ ۷۹۲ ه.ق یاد شده و افزون بر آن، مادهتاریخ درگذشتش در یک دوبیتی نیز آمده است که همان سال را بهدست میدهد: «به سال باء و صاد و ذال ابجد/ ز روز فیلم جدید علی صادقی در زندان هجرت میمون احمد// به سوی جنت اعلیٰ روان شد/ فرید عهد شمس الدین محمد».  Da ta h as be en c᠎reated by　G᠎SA C​ontent ​Ge nerator  DEMO !

نادر ابراهیمی بر اثر ابتلاء به سرطان مغز و تحمل یک دوره طولانی بیماری آلزایمر روز پنجشنبه شانزدهم خرداد ۱۳۸۷ در سن ۷۲ سالگی درگذشت. بعد از آن در دو مرحلهٔ متوالی سه و چهار قرائت دیگر بر آنها اضافه شد، بهطوریکه سرانجام شمار قرائتهای مجاز قرآن به چهارده رسید (که حافظ در غزلی که انتساب آن بدو مورد تردید است، مدعی از بردانستن همه آنها شده است). برپایهٔ باورهای او، همه چیز از خوب و بد تنها بهارادهٔ خدا برای انسانها رخ میدهند. مشارکت فرهنگی، سیاسی و (چشمگیرتر از همه) مذهبی ایرانیان در تمدن اسلامی، دارای اهمیت خارقالعاده است… بهباورِ احسان یارشاطر، حافظ در واکنش به شرایطِ روزگارش، بهدنبالِ راهحلی است تا ریاکاریِ تمامِ کسانی را که خود را سرپرست، قاضی، و نمونههایی از درستکاریِ اخلاقی قرار دادهاند، آشکار کند. رضاقلیخان هدایت گزارش حضور حافظ بههمراه سید شریف جرجانی نزد شاه نعمتالله ولی را آورده که درست نیست. علی جباری بازیکن سابق تاج در مورد این دوران گفته بود میرزایی با دار و دستهاش ریختند باشگاه و جامهایی که در موزه داشتیم را بردند؛ آنها با تفنگ روی دیوار نشسته و نمیگذاشتند کسی نزدیک شود. با آنکه چنین گزارشی در هیچ منبعی از تاریخنگاریهای دورهٔ تیمور یافت نمیشود، اما نقل آن از سوی نویسندهای نزدیک به روزگار حافظ مورد تأمل است.

ترجمه کتابهای طبی به خوبی ترجمه کتابهای فلسفی او نیست و بعضی کلمات یونانی که تحریف شده و به صورت عربی درآمده، در ترجمهها به صورت نامفهوم و ناشناخته آمده است، و نیز بعضی اصطلاحات فنی عربی کمابیش به حروف لاتینی نقل شده و کاملاً نامفهوم است. او اشعار عارفانهٔ حافظ را مربوط به روزگاری میداند که صاحبمنصبی عارفمسلک، مانند جلالالدین تورانشاه، وزیر اعظم شاه شجاع، از او پشتیبانی میکرد. بهگفتهٔ اصغر دادبه، رند و رندی کلیدیترین و بنیادیترین اصطلاح در شعر و جهانبینی حافظ است؛ ازاینرو، شناخت رندیْ شناخت جهانبینی، اندیشه و هنر حافظ را نتیجه میدهد، بهگونهایکه رندشناسی برابر با حافظشناسی است. کسانی که وی اصرار بر تقبیحشان دارد شامل زاهد، واعظ، شیخ، مفتی، قاضی، فقیه، حافظ، محتسب، و امام جماعت است. یان ریپکا بر این باور است که ترجمان کاملاً عارفانه از اشعار حافظ، بهدلیل «آشنایی نیمبند با استعارههای او از زندگی مردم» و «تمایل به بالا بردن عناصر کامگرایانه به نمادهای عارفانه در مشرقزمین» منبع حاکم شده است. » را بهعنوان مادهتاریخ آورده شده است که ۷۹۱ ه.ق را بهدست میدهد و محمد قزوینی بر این باور است که عمداً برای تطبیق با تاریخ مورد نظر تغییر داده شده است.

مرتضوی معتقد است که او مسلماً بدان مفهوم که در روزگار او متداول بود، صوفی و خانقاهی نبود؛ چون در اشعار او میتوان مضمونهای فلسفی حاوی بدبینی، انکار و مغتنم دانستنِ وقت یافت که با افکار تصوف و عرفان سازگاری ندارد. با اشغال مزار شریف، طالبان در تابستان ۱۳۷۷ش، مقبره او را منفجر کردند. بعداً، حافظ با بهکارگیری صور خیال در اشعار خود، راه را برای فرار از سرزنش مدعیان باز کرد. حافظ دوباره در این دوران از دیو و اهرمن و زاغ و زغن سخن راند و یک سال بعد با «خبر نسیم صبا» دربارهٔ عزیمت شاه شجاع و شاه منصور به شیراز، دانست که «روز محنت و غم رو به کوتهی آورد»؛ اینچنین سرود که «ساقیا آمدن عید مبارک بادت». میرزا تقی خان، برای حفظ شأن شاه جوان، از آمدن چند تن از دوستان نزدیک شاه به تهران جلوگیری کرد و دلیل وی این بود که این افراد با ناصرالدین میرزا از کودکی مأنوس بودهاند و احترام مقام جدید وی را رعایت نخواهند کرد. وی در قالب استعارهای که در هر یک از این افراد ساختهاست؛ به طرح پاسخهایی میپردازد. وی در یک بیت، صوفیان را دَجّالکیش و مُلحِدشکل توصیف میکند.